Als je anders bent!

Als je anders bent!

Ik heb net de Max Masterclass zitten kijken van hoogleraar Erik Scherder, over het brein en taal. Wouh… wat legt hij alles helder uit en ook nog vol energie!

Het laatste stuk van deze uitzending gaat over afasie. Afasie is een taalstoornis die zich uitstrekt over de gebieden spreken, taalbegrip, lezen en schrijven. De oorzaak van deze taalstoornis is een hersenbeschadiging door een beroerte, hersentumor, hersenschudding, ontsteking of een operatie.

Zoals de meesten van jullie weten, werk ik parttime in een woonvoorziening voor mensen met niet-aangeboren hersenletsel. Afasie komt bij verschillende van mijn bewoners voor: het niet kunnen zeggen wat je denkt, of alleen maar ‘ja’.  Bewoners worden raar aangekeken, of communicatie wordt direct met ons begeleiders gestart.

Afgelopen week las ik op Facebook via mijn NLP Master-maatje Kees:
‘We hebben nog een lange weg te gaan hebben als je het hebt over acceptatie van mensen die wat anders bewegen. In mijn geval door Parkinson. Zelden zo beledigd als vandaag door eigenaar café in het zuiden van het land. Ik werd geweigerd omdat ik drugs zou gebruiken! Echt nog nooit gedaan. Heb mijn pasje van DBS zelfs nog laten zien waarop staat dat ik Parkinson heb. Als afsluiter zegt hij dat mensen mij eng vinden. Ik weet wel wat voor mensen ik eng vind. Zit echt te shaken achter mijn pc.’
Vol ongeloof lees ik het verhaal nog een aantal keer. Begrijp ik het goed? Nee, dit kan niet waar zijn! Een raar gevoel van boosheid komt mijn lichaam in.

Als ik de volgende  avond tijdens mijn dienst een wandeling maak met een bewoner die ook Parkison heeft, wordt het voor mij pas echt duidelijk: we worden door iedereen aan- en nagestaard, mensen kijken zelfs nog om en tikken elkaar aan. Ja, hij loopt wat beweeglijk, en soms niet helemaal recht. Ja, en?

Wat is dat nou toch? Wat is dan wel normaal? Hoe hoort het dan wel? Of mag je als je anders bent niet eens meer buiten komen… ? Waarschijnlijk denk je nu direct: nee, dat zou raar zijn.

Mag ik je iets vragen? Om je aan het denken te zetten…

Hoe reageer jij? Als je iemand ziet die anders loopt, of anders beweegt? Die niet helemaal lekker uit zijn woorden komt? Of in een rolstoel zit?

Hoe oordeel jij? Welke gedachte krijg jij als je iemand ziet die anders beweegt dan jij zelf? Die anders spreekt? Of een onsamenhangend verhaal vertelt?

En ik was mij er voorheen ook niet van bewust en natuurlijk denk ik ook wel eens ‘huh, wat is dit?’ En daarna denk ik wel, wat is hier aan de hand? Wat maakt dat deze persoon anders is? Indien nodig vraag ik of ik iets mag vragen. En vaak mag dat, en krijg ik te horen: fijn dat je dat vraagt. En ook ik heb een keer als antwoord Nee gekregen! En dat is prima: gewoon heel duidelijke communicatie.

Hoe zou het zijn om de volgende keer als je iemand ziet  begripvol te zijn? Stel vragen, oordeel niet direct en wees lief voor elkaar.

Want wat als jij anders bent…?