Een slechthorende of dove persoon is niet eng…
Regelmatig krijg ik het te horen in mijn werk als coach van slechthorenden en dove mensen: wij horenden lijken doven eng te vinden. We laten ze links liggen, durven ze niet aan te kijken en vermijden het liefst alle communicatie.
Waarom? 
Zij zijn, net al wij, ‘echte mensen’… Mensen die denken, voelen, werken en leven. Ze maken net als wij interessante dingen mee, gaan op vakantie en naar festivals. De één mankeert iets aan zijn rug of arm, en er zijn dus ook mensen die iets mankeren aan hun oren.
Ik weet nog dat ik, nadat ik mijn knie had gebroken, een korte periode in een rolstoel boodschappen moest doen. De mensen spraken niet míj aan, maar degene die met me mee was. Eerlijk gezegd verbijsterde het me om me zo onzichtbaar en minderwaardig te voelen. En dan was mijn rolstolavontuur gelukkig maar tijdelijk!
Hoe zou jij het vinden als je wordt buitengesloten in een verhaal of tijdens een grap? Dat je nét niet hoort wat er wordt gezegd. Hoe zou jij het ervaren als een groepje mensen zit te praten, ze naar jou kijken en dan lachen. Je hebt geen idee waar ze het over hebben en ik weet zeker dat de gedachte voorbijkomt: zouden ze het over mij hebben?
Buitengesloten worden omdat niemand jouw taal spreekt, dat is zo frustrerend! Kunnen wij als horenden ons daarin verplaatsen? We leren allemaal Engels, want dat is zo handig… Daarmee spreken we met (bijna) de hele wereld. En deze wereld heeft ook mensen waarbij het gehoor niet werkt, en die laten we links liggen… Of niet?
Wat kun jij doen in de communicatie met slechthorenden en doven? Ik geef je hieronder een rijtje tips. En vind je het leuk om wat gebaren te leren? Volg dan ‘Het gebaar van de dag’ op Facebook, of kijk eens op de website van het Gebarencentrum. Dan weet je de volgende keer als je een dove of slechthorende tegenkomt tenminste hoe je op een prettige manier contact kunt maken!
Tips voor de communicatie met slechthorenden en doven die kunnen spraakaflezen (liplezen) en zelf kunnen praten:
1. Kijk de dove aan als je met hem/haar wilt praten.
2. Praat duidelijk, articuleer zonder te overdrijven.
3. Praat langzaam, want de dove moet van je mond aflezen wat je zegt. Let erop dat je geen kopje of hand voor je mond houdt terwijl je spreekt.
4. Schreeuw niet, want dat helpt niet.
5. Wees duidelijk en direct, vertel wat je wilt zeggen zonder veel omhaal, zonder veel bijzinnen en omwegen.
6. Spring niet van de hak op de tak, want dan moet de dove te snel overschakelen.
7. Word niet boos of verlegen wanneer de iemand je niet onmiddellijk begrijpt. Herhaal dan nog eens wat je hebt gezegd, of zeg het met andere woorden.
8. Schrijf woorden die niet of moeilijk te raden zijn, even op. Namen en adressen zijn heel moeilijk af te lezen, en getallen ook.
9. Zeg niet: “Oh, dat is niet belangrijk!”, of “Oh, dat vertel ik je straks wel.” Als je dat doet, beslis jij wat de dove wel of niet moet weten. Een dove wil zelf graag beoordelen of iets wel of niet belangrijk is.
10. Een dove kan de sterkte van zijn eigen stem niet afstemmen op het omgevingsgeluid. Vraag hem of haar wat harder of zachter te praten als dat nodig is.
11. Gun iemand af en toe een rustpauze. In een gesprek, in een discussie. Maar zeker bij ruzies of onenigheid. Een dove kan zo moe worden van de communicatie dat hij of zij niet meer kan opnemen wat er gezegd wordt.
(Bron: Communicatietips van de Stichting Plotsdoven)
Ik wens je veel succes met gebaren en als je vragen hebt, mag je altijd, mail, bellen of whatsappen, Linda
Comments are closed.